زلزله

زلزله پدیده ای است که از رها شدن ناگهانی انرژی انباشته شده در پوسته یا گوشته بالایی زمین ایجاد می شود و در واقع بازتاب یک رویداد زمینشاختی است. مطالعه زمین لرزه ها موضوع شاخه ویژه ای از علوم زمین محسوب می شود که به آن زلزله شناسی می گویند. در واقع در زلزله شناسی، موضوع اعمال نیرو بر سنگها، حرکت و تغییر شکل آنها و بطور کلی فیزیک سنگ مطرح می شود. بررسی لایه بندی و ترکیب سنگها همچنین نیاز به اطلاع از شیمی سنگها دارد، بنابراین مطالعه زمین لرزه ها همه شاخه های علوم زمین را که به ترتیب در باره خاصیتهای زمینشناختی، فیزیکی و شیمیایی زمین بحث می کنند را در بر می گیرد.
لرزش های زمین را که برای انسان محسوس اند، مهلرزه (لرزه های بزرگ) و آنهایی را که تنها به کمک اسبابهای لرزه نگاری می توان ثبت نمود کهلرزه( لرزه های کوچک) می نامند.
محلی در درون پوسته زمین که انرژی از آنجا رها می شود کانون زمین لرزه خوانده می شود(شکل 15)  برای ساده تر شدن کار، فرض می کنند کانون زمین لرزه محدود به یک نقطه می شود که آن را مرکز درونی زمین لرزه می گویند. با چنین فرضی، نخستین تکانی از این نقطه آغاز و انرژی رها شده به صورت موج از آنجا در تمام جهتها انتشار می یابد. گذار این موجها به همه ذرات مسیر خود حرکت نوسانی تحمیل می کند. بنابراین زمین لرزه نشانه گذار این موجها و انتقال انرژی است تعداد دسته موجهای زمین لرزه هازیاد است. یک دسته به نام موجهای پیکری( شکل 16)مسیر خود را از درون یا پیکره زمین انتخاب می کنند و از کانون به ایستگاه زلزله نگاری می رسند این موجها خود به دو گروه عمده تقسیم می شوند.
یک گروه به نام موج P یا موج اولیه که با سرعت زیاد اول می رسند و گروه دوم موج S یا موج ثانویه است که با سرعت حدود 7/1 برابر کمتر از موج P کمی دیرتر می رسد. دسته دیگر از موجها به نام موجهای سطحی  مسر خود را در امتداد سطح زمین انتخاب می کنند و از کانون به ایستگاه زلزله نگاری می رسند. این موجها سرعتی کمتر از موجهای پیکری دارند. نقطه ای بر روی سطح زمین که درست بالای مرکز درونی قرار گرفته است، رومرکز زمین لرزه نامیده می شود و انتظار این است که در اطراف این نقاط شدت تکان زمین بیشتر باشد. رو مرکز مکانی است که وسایل ارتباط جمعی وقوع زمین لرزه ها گزارش می کنند. صفحه ای که بر روی آن شکستگی روی می دهد صفحه گسله خوانده می شود. اثر این صفحه بر روی سطح زمین رد گسله و یا گسله می نامیم.
شدت تکان ناشی از زمین لرزه در تمام نقاط سطح زمین یکسان نیست. محدوده ای در اطراف رو مرکز که شدیدترین تکانها در آنجا احساس می شود منطقه شدید لرزه نامیده می شود. در فاصله هایی از رو مرکز زمین لرزه، مکانهایی را از روی آثار مشاهده شده می یابیم که تکان در آنها دارای شدتی مشابه بوده است. اگر چنین نقطه هایی را به هم وصل کنیم یک منحنی بسته می توان یافت که به آن پربند( پیرامون بند) همسان لرز گفته می شود. هرچه از رو مرکز دورتر شویم، پربندهای همسان لرزه دارای شدت تکان کمتری می شوند. این منحنی های بسته، به واسطه اینکه تحت تاثیر عارضه های مختلف زمین قرار می گیرند، به طور منظم، دارای مرکز مشترکی در ناحیه مرکزی نیستند. برای توجیه چنین وضعی می توان گفت نیروهایی که موجب زمین لرزه می شود در نقاط مختلف به گونه های متفاوتی خودنمایی می کنند. برای نمونه می توانیم چنین منحنی هایی را برای زمینلرزه سال 1341 بوئین زهرا براساس شدتهای برآورد شده در نقاط مختلف رسم کنیم.
به هنگام وقوع زمین لرزه، همچنین نقطه هایی را می توانیم شناسایی کنیم که زمینلرزه در آنها به صورت هم زمان احساس شده است، از وصل نمودن این نقطه ها به هم پربندهای هم زمان لرز به دست می آید. این منحنی های نیز منظم نیست. زیرا سرعت انتشار موج تابع جنس زمینی است که موج از آن گذر می گند. عمق مرکز دورنی زمین لرزه را ژرفای زمین لرزه می گویند. اگر مرکز درونی زمین لرزه تا حدود ژرفای هفتاد کیلومتر واقع شده باشد، زمین لرزه را کم ژرفا می گویند، این گونه زمین لرزه ها، اگر انرژی زیاد یا متوسطی داشته باشند چون به سطح زمین نزدیک هستند خطرناک می باشند. زمین لرزه های کشور ما بیشتر در ژرفای کم اتفاق می افتند. اگر ژرفای زمین لرزه بیش از هفتاد کیلومتر و تا سیصد کیلومتر باشد، آن را میان ژرفا و اگر بیش از سیصد کیلومتر و تا هفتصد کیلومتر باشد آن را زمینلرزه عمیق یا ژرف می گویند که به سبب دوری از سطح زمین انرژی کمتری را به سطح زمین منتقل می کنند. بنابراین علاوه بر بزرگی زمین لرزه، ژرفای کانونی آن بر

موافقت بدون قید و شرط ایران با بازگشت بازرسان

حسن روحانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران روز سه شنبه، شانزدهم مارس، در یک کنفرانس خبری در توکیو گفت کشورش موافقت کرده است که بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی روز بیست و هفتم مارس به ایران بازگردند و برای بازگشت آنان، هیچگونه شرطی وجود ندارد.

آقای روحانی گفت: "ما هیچ زمانی به دنبال سلاح هسته اى نبوده و نخواهیم بود و آماده ایم همه گونه اعتماد را براى جامعه بین الملل ایجاد کنیم که فعالیت هسته اى ایران بطور کامل صلح آمیز است."
دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران گفت کشورش فعالیت های غنی سازی اورانیوم را با هدف ایجاد اعتماد متوقف کرده و هر زمانی که غنی سازی اورانیوم برای جامعه بین الملل ایجاد نگرانی نکند، این اقدام را از سرخواهد گرفت.
آقای روحانی بار دیگر تاکید کرد که کشورش به دنبال استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است.
وی از آمریکا انتقاد کرد و گفت این کشور اتهامات بی اساس علیه ایران مطرح می کند.
ایران شنبه این هفته در واکنش به قطعنامه جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی، فعالیت بازرسان این آژانس در ایران را به مدت نامحدود ممنوع کرد.
در این قطعنامه ایران متهم شده بود که برخی از فعالیت های هسته ای خود را مخفی نگه داشته است.
آقای روحانی که مسوولیت مذاکرات ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی را بر عهده دارد، پیش از این، به تعویق افتادن بازرسی ها را یک مشکل فنی خوانده و گفته بود طرفین در مورد این مشکل به توافق خواهند رسید.
پس از اقدام ایران در به تعلیق درآوردن بازرسی ها، آژانس بین المللی انرژی اتمی ابراز امیدواری کرد در صورتی که شاهدی دال بر تلاش ایران برای تولید سلاح های هسته ای پیدا نکند، بازرسان این آژانس تا پایان سال جاری میلادی به بازرسی از تاسیسات هسته ای ایران پایان دهند.
این آژانس از ایران خواسته بود هر چه زودتر امکان بازگشت بازرسان را فراهم آورد.
محمد البرادعی، رییس آژانس بین المللی انرژی اتمی روز دوشنبه گفته بود ایران به وی اطلاع داده است که بازرسان این آژانس اجازه بازگشت به تهران را دارند.
آقای البرادعی که به واشنگتن سفر کرده، از اینکه در کار بازرسی اماکن هسته ای ایران وقفه ای پیش آمد، ابراز تاسف کرد اما گفت زمانی که ایران برای بازگشت بازرسان تعیین کرده، همچنان در برنامه زمانی این آژانس برای بازرسی تاسیسات هسته ای ایران قرار دارد.

آرامگاه فردوسی

آرامگاه فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری ، در قریه پاژ در ناحیه توس به دنیا آمد، وی از نجیب زادگان توسی بود وخود املاکی داشت که از عایدی آن روزگار می گذارنید. فردوسی در حدود 40 سالگی به سرودن شاهنامه پرداخت و با مدد گرفتن ازتاریخ شاهان قدیم ایران و شاهنامه ابومنصوری که به امر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق توسی فراهم آمده است. به سرودن بزرگ ترین منظومه حماسی و ملی ایرانیان دست یازید.
زمانی که فردوسی پنجاه و هشت ساله بود و پس از برچیده شدن خاندان ادب پرور سامانیان و بعد از آن حکومت سیمجوریان بر خراسان، محمود غزنوی در سال 387 جانشین پدر و فرمانروایی پراقتدار و بزرگی را در شرق و شمال شرق و مرکز ایران به وجود آورد. قدر ناشناسی سلطان محمود غزنوی از کار بی همتای فردوسی او را دلشکسته و رنجیده خاطر ساخت و در فقر و تنگدستی در سال 411 یا 416 هجری درگذشت.‌مشهور است هنگامی که جنازه فردوسی را از دروازه رزان بیرون می بردند،  کاروان هدایای محمود که به بزرگی و عظمت کار فردوس یپی برده بود،‌وارد توس می شد.
شاهنامه فردوسی نقشی به سزا در ماندگاری زبان و فرهنگ ایرانی دارد و به لحاظ حماسی آثاری ماندگار از زندگی پیشینیان ما را به تصویر کشیده است. بر اساس دست نویس هایی که پس از فردوسی از شاهنامه شده است،‌شاهنامه بین پنجاه تا شصت هزار بیت است و پهنه تاریخ چند هزار ساله قوم ایرانی را از کیومرث تا حیات خود با زبانی فصیح و پالوده شرح داده است. فردوسی خود در میان این ابیات همه جا انسان را به آزاد اندیشی،‌دادخواهی و پند و عبرت و خرد راهنمون شده و از روی کمال و صفای ذهن و به نقل داستان هایی می پردازد  که پیش از آن که تاریخی و جذاب باشند، امروزی و انسانی اند. «نخستین داستان های شاهنامه از آغاز تمدن وسپس قیام کاوه و روی کار آمدن فریدون ، مرگ فریدون و تقسیم جهان بین سه پسر وی و برادر کشی ها و جنگ های آنان است.
سپس به حماسه جنگ های طولانی ایران و توران،  داستان زال و رستهم و حوادث بزم ها و رزم های سیاوش، پادشاهی منوچهر پرداخته و در قسمتی دیگر با اشاراتی بر حوادث دوران اشکانیان و ساسانیان، مندرجات حماسی خود را از زندگانی اردشیر تا یزد گرد و انوشیروان پی می گیرد.
در چهار مقاله عروضی داستان تدفین فردوسی بدین صورت نقل شده است که : به دلیل شیعه بودن نگذاشتند جسد وی را در قبرستان مسلمانان دفن کند، ناچار جنازه اش را به باغ و ملک شخصی وی بردند و «او را در آن باغ دفن کردند، امروز هم در آنجاست ، و من درسنه  عشر و خمسمائه (510) آن خاک را زیارت کردم».
در سال 1313 بر مقبره فردوسی آرامگاهی با طرح آتشکده ساختند. در سالهای 1343-7 نیز دوباره تغییراتی در آن داده شد. ساختمان فعلی آرامگاه که طراح آن از مهندس سیحون بوده است،‌در نماهای بیرونی برگرفته از معماری هخامنشیان است، فضای داخلی نیز از معماری دوره اشکانی و اسلامی اقتباس شده و شکل کلی ساختمان شبیه بنای مقبره کوروش در پاسارگاد است. بنا از چهار سمت دارای پله است و ابعادی در حدود 30×30 متر دارد. بدنه بنا با سنگ مرمر و اشعار فردوسی با خط نستعلیق و نشان «فره وهر اهورامزدا» با نقش برجسته تزیین شده است. در قسمت داخلی بنا داستان هایی از فردوسی مانند پیکار رستم و اشکبوس،‌جنگ ایرانیان و  تورانیان،‌نبرد رستم و سهراب،‌ داریوش هخامنشی،‌پناه آوردن پادشاه هند به دربار ساسانی ، رفتن رستم به نزد کیکاووس، جنگ رستم با پیلتن مازندران،‌به کمند گرفتن رستم رخش را . جنگ رستم با پیلتن مازندران ، به کمند گرفتن رستم رخش را ، جنگ رستم با اژدها و دیو سفید و … به صورت حجاری و نقش برجسته سنگی بر دیواره نصب شده است.
آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی همچون نگینی در دشت توس می درخشد و هر ساله مشتاقان فراوان از تمام دنیا به زیارت او می آیند. مهدی اخوان ثالث (م. امید) شاعر بزرگ خراسانی معاصر نیز در محوطه آرامگاه فردوسی و در کنار آن استاد بی نظیر زبان فارسی به خاک سپرده شده است.